“Ik ben dankbaar dat ik mijn verhaal kwijt kan”

“Ik, Lydia, ben vorig jaar bij het Toon Hermans Huis terechtgekomen omdat mijn man anderhalf geleden overleden is aan kanker. Ik liep tegen een hoop dingen aan en ik zocht hulp om mijn verhaal kwijt te kunnen. Mijn oudste zoon had dit huis gevonden op internet en zei ‘misschien moet je daar eens gaan praten’.

“Drie, vier maanden nadat mijn man overleed ben ik gewoon naar binnen gestapt. Ik had een gesprek met iemand van het huis en die maakte voor mij een afspraak om met iemand te praten. De gesprekken met Ellen helpen me enorm. Ik kan nu gewoon mijn verhaal kwijt.”

“Mijn bedoeling was eerst om te kijken hoe anderen met hun verdriet en alle dingen rond zo’n overlijden omgingen. Maar uiteindelijk vond ik dat ik meer had aan de 1-op-1 gesprekken met Ellen. In het begin kwam ik iedere week, nu één keer in de maand, tenzij ik tegen iets aanloop, dan kan ik vaker komen.”

“Ik wilde heel graag met Ellen op de foto omdat ik haar heel dankbaar ben dat ik mijn verhaal bij haar kwijt kan en vanwege de goede band die ik met haar heb opgebouwd. Als mensen dit lezen hoop ik dat ze uit mijn verhaal halen dat je dat wat je overkomt niet allemaal alleen hoeft te verwerken, maar dat je steun kunt vinden bij het Toon Hermans Huis. Daar zijn mensen die graag willen helpen en daar kun je heel veel aan hebben. Ik wel in ieder geval. Ik ben na elk gesprek weer opgelucht dat ik mijn verhaal heb kunnen vertellen.”